Hoe zou je het vinden om?

Hulp te krijgen bij het verwerken van verlies?

Je zou kunnen zeggen dat we allemaal een verlieskast*  hebben. Een kast gevuld met ingrijpende gebeurtenissen in ons leven. Hij heeft grotere en kleinere deuren met allemaal vakken daarachter, misschien ook wat laatjes. Denk aan het verlies van dierbaren, een ernstige lichamelijke of psychische ziekte, onvervulde verlangens, verlies van werk of een echtscheiding. Het kan ook een groot conflict zijn, na een verhuizing je vertrouwde omgeving verliezen, een verbroken of verwaterde vriendschap, verbroken contact met een van je ouders of kinderen.

Hoe ingrijpender het verlies, hoe groter de deur. Achter die deur zitten vakken. Het ene vak is gevuld met alle gebeurtenissen rond het verlies. Bijvoorbeeld de dag dat iemand doodging; de dag dat je ontslag kreeg. Het andere vak met goede herinneringen. Er is een vak voor het verdriet, een ander voor gemis en verlangen. Misschien is er wel een vak vol boosheid of met iets waar je je, terecht of onterecht, schuldig over voelt. En ook angst is een emotie die vaak een rol speelt.  Er kan een vak zijn met herinneringen die juist minder plezierig waren. Je kast kan een of meer geheime laatjes hebben. Met gedachten, gevoelens, gebeurtenissen die je het liefst heel ver weg wilt stoppen. Of een laatje dat helemaal verstopt is, waar je nog geen weet van hebt.

Tegelijkertijd zijn dat de dingen waar je het meeste last van kunt hebben, ook al weet je dit soms (nog) geen woorden te geven. Je kunt op verschillende manieren met die kast omgaan. Alle deuren krampachtig dicht houden omdat het gewoon te veel pijn doet om te kijken wat er in zit. Of, en dat is het andere uiterste: de deuren dag en nacht openhouden. En dan verdrink je in je verdriet. Er zijn ook geen regels voor, het gaat zoals het gaat en iedereen doet het, zo goed en kwaad als het gaat, op zijn eigen manier. De middenweg is zo af en toe een deur opendoen en kijken naar wat er tevoorschijn komt. Dat zal ongetwijfeld emoties oproepen. Die hebben we niet voor niets. Verdriet hebben is in het reine komen met pijn en verlies. Huilen van buiten is douchen van binnen.

Hoe zou je het vinden om je boosheid of verdriet te mogen uiten?
Je angst onder ogen te zien, erover te praten en weer durven te voelen? Te bekijken wat je precies kwijtgeraakt bent? Betekenis te geven aan jouw verlies? De realiteit van het verlies onder ogen zien, erkennen dat die ander, dat andere er niet meer is, niet meer terug zal komen. Dat kost tijd. Je weet het met je verstand, maar diep van binnen wil je er niet aan. Je leeft op de automatische piloot, het is eigenlijk meer overleven. Dwalen in het donker, op zoek naar jezelf.

Wist je dat rouwen een werkwoord is?
En dat tijd alle wonden heelt onzin is , je zal eraan moeten werken eerst het verlies moeten eren en het leven daarna zonder wat was moeten corrigeren. Hoe zou je het vinden om jouw  kast iets leger te maken en op te ruimen? Dat hoef je niet alleen te doen, daar kan ik je bij helpen.

“Waar je je tegen verzet blijft, wat je accepteert kan losgelaten worden”

* De verlieskast, Jeanne van Mierlo 

Maarten van den Bosch